پذیرش مشکلات یکی از راه های بدست آمدن آرامش در شرایط دشوار زندگی است
روش های کاهش استرس را نمیتوان تنها به تکنیکهایی مانند ورزش کردن، دوش گرفتن، آواز خواندن، تنفس عمیق، مدیتیشن، ماساژ، یوگا، تغذیه مناسب و سالم، خواب کافی و با کیفیت و مواردی مانند اینها محدود کرد. در واقع با توجه به شرایط زندگی و شغلی منحصر به فرد خودمان باید به دنبال راه حل ریشه […]
روش های کاهش استرس را نمیتوان تنها به تکنیکهایی مانند ورزش کردن، دوش گرفتن، آواز خواندن، تنفس عمیق، مدیتیشن، ماساژ، یوگا، تغذیه مناسب و سالم، خواب کافی و با کیفیت و مواردی مانند اینها محدود کرد.
در واقع با توجه به شرایط زندگی و شغلی منحصر به فرد خودمان باید به دنبال راه حل ریشه ای و تغییرات اساسی در سبک نگرشی و رفتاری خود باشیم. در زندگی، چشم انداز، هدف و معنا داشته باشیم، داشتن معنا و فلسفه شخصی، تاب و تحمل استرس و درد را آسان تر می کند.
احساس کارآمدی، خودبسندگی، خودباوری و اعتماد به نفس خود را تقویت کنیم.این باور که من میتوانم در زندگی تغییرات لازم و دلخواه خود را ایجاد کنم به جای این باور که از دست من کاری برنمی آید، می تواند ما را مقاوم تر و موثرتر سازد. یاد بگیریم در زمان حال زندگی کنیم نه در گذشته یا آینده ای که اکنون وجود خارجی ندارد. زندگی را بیش از حد جدی نگیریم، شوخی و طنز و خنده را فراموش نکنیم. خود مراقبتی، تفریحات مورد علاقه و استراحت لازم برای تجدید روحیه را در برنامه خود بگنجانیم.
در کارهایمان سازماندهی و اولویت ¬بندی داشته باشیم، نظم شخصی راهکاری برای آشفتگی ذهن است آن را تمرین کنیم، استفاده از چک لیست فعالیت روزانه و فراگیری مهارت های مدیریت زمان در این مورد به ما کمک زیادی می کند.رقابت جویی مفرط و چشم و هم چشمی را کنار بگذاریم، زندگی میدان مقایسه و مسابقه نیست بلکه هر یک از ما در حال طی کردن مسیر زندگی منحصر به فرد خود هستیم که باید برای هرچه غنی تر و با کیفیت تر کردن آن بکوشیم.از پذیرفتن تعهدات بیش از حد توان خود که موجب آشفتگی و استرس می شود اجتناب کنیم. بار تمام مشکلات را به تنهایی به دوش نکشیم، سعی کنیم مسئولیتها و فعالیت ها را با دیگران تقسیم کنیم.
با حداقل یک نفر که از ما حمایت می کند در ارتباط باشیم، صمیمیت، محبت و حمایت خانواده و دوستان کمک می کند از تجربه هیجانات منفی تا حد زیادی در امان باشیم.
کارهای ناتمام و انباشته شده خود را به سرانجام برسانیم، این کارهای نیمه رها شده در ذهن ما منبعی برای کاستن از انرژی و ایجاد استرس محسوب می شوند.خودخوری را کنار بگذاریم، با کمی دقت بیشتر به افکار میتوان چرخه معیوب افکار و نشخوارهای ذهنی را شناسایی و قطع کرد.برون ریزی ذهنی صحیح و بدون آسیب زدن به فرد دیگر و بیان احساسات و گفتگوی موثر را تمرین کنیم.مدیریت روابط و دوستی ها، حل تعارضات، حفظ روابط اجتماعی مفید و مطمئن و اصلاح یا حذف روابط آسیب زننده را فرا بگیریم.قاطع باشیم، مجبور نیستیم به هردرخواستی بله بگوییم و خود را به زحمت و آشفتگی بیندازیم. در کنار احترام به دیگران، با خودمان نیز مهربان باشیم و به داشتن حق اختیار و انتخاب خود احترام بگذاریم.
روشهای تفکر منطقی و مثبت کمک می کند برداشت بهتری نسبت به رویدادها داشته باشیم، اکثر هیجانهای نامطلوبی که تجربه می کنیم به طور مستقیم از اتفاقات و رویدادها نیست، بلکه از نوع نگاه و برداشت ما از آنهاست که می توانیم آن را تغییر دهیم.واقع بینانه به مسائل نگاه کنیم، قرار نیست تمام کارها بی عیب و نقص انجام شود، همه چیز سر زمان مورد انتظار ما انجام شود، تمام برنامه ها بدون کوچکترین مشکلی اجرا شود، همه امور دنیا و مردمانش مطابق میل ما باشند و آنگونه رفتار کنند که ما می پسندیم.
دنیا را همینگونه که هست بپذیریم، یاد بگیریم با تغییرات کنار بیاییم و انعطاف پذیر باشیم تا بتوانیم بر مشکلات غلبه کنیم، گاهی تنها راه به دست آوردن آرامش، «پذیرش» است، پذیرش شرایط و رویدادهای که ما هیچ کنترلی برای تغییر آن نداریم.یادمان باشد این ما هستیم که در هر لحظه انتخاب می کنیم آرامش یا استرس را به عنوان دستاورد به خود هدیه کنیم، انتخاب اینکه چه فعالیتهایی انجام دهیم تا به دستاورد دلخواه خود برسیم نیز با ماست. از نقش خود در نوع روحیه و رسیدن به اهدافمان غافل نشویم.یادمان باشد زندگی همواره آبستن مسائل مختلف است، این انتظارغیرمنطقی که زندگی سراسر آرامش و بدون استرس باشد، خود منبعی استرس زاست.
پاینده، پیروز و پرتوان باشید…
*مریم احمدی منش مشاور، روانشناس و مربی بهبود فردی و خانواده
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید