آموزش در روزهای کرونایی و چالش های پیش رو
نبض شهر: تقریبا ۴۰ درصد از دانش آموزان در طرح آموزش از راه دور نمی توانند همپای هم کلاسی های خود محتوای آموزشی را دریافت کنند چرا که بسیاری از آنها در سنی هستند که خانواده شان امکان استفاده مستقل از وسایل ارتباطی را به آنها نمی دهد و به گفته خودشان ما منتظر بازگشت […]
نبض شهر: تقریبا ۴۰ درصد از دانش آموزان در طرح آموزش از راه دور نمی توانند همپای هم کلاسی های خود محتوای آموزشی را دریافت کنند چرا که بسیاری از آنها در سنی هستند که خانواده شان امکان استفاده مستقل از وسایل ارتباطی را به آنها نمی دهد و به گفته خودشان ما منتظر بازگشت پدرمان از محل کار هستیم تا با استفاده از گوشی او بتوانیم درسهای معلم و دبیر خود را دانلود یا تماشا کنیم
به دنبال شیوع ویروس کویید ۱۹ و بیماری کرونا که از حدود ۴ اسفندماه فرآیند تدریس حضوری را در مراکز آموزشی کشور عزیزمان به ویژه مدارس به تعطیلی کشاند کلیه فرآیند آموزشی به سمت و سویی کشانده شد که به جرات می توان گفت برای اولین بار تجربه شده است.
عده ای از خانواده ها با شنیدن خبر تعطیلی مدارس از اخبار صدا و سیما و شبکه های مجازی بار و بندیل را جمع کردند و برای حفظ سلامت خود و اعضای خانواده به روستاهای زادگاه خود پناه بردند.
فارغ از این مبحث که پناه بردن به روستاها از شهرهایی که مرکز شیوع و کثرت ویروس کرونا بود؛ خود عاملی در جهت گسترش بیماری واگیردار کرونا است؛ باید یاد آور شد که خانواده ها مفهوم خبر صدا و سیما را به غلط متوجه شده اند.
شنیدن جمله مدارس تعطیل است از گوینده اخبار تداعی کننده فراغت از آموزش و رهایی از درس است اما در این شرایط بهتر آن بود که خبررسانی به مردم به این گونه صورت بپذیرفت که :
به علت شیوع ویروس کرونا آموزش دانش آموزان بصورت حضوری در مدارس متوقف شده است و فرآیند آموزش از طریق مجازی ادامه می یابد.
در روزهای کنونی که مدام خبر تعطیلی مدارس در گروه ها و کانال های خبری و خانوادگی دست به دست می شود عده زیادی از دانش آموزان و خانواده ها متصور شده اند که الان زمان بازی و تفریح است و بنا بر اظهار نظر برخی، تابستان زود هنگام است و ما باید وقتمان را در گیم نت ها و بوستان ها و پارک ها به بازی و تفرج اختصاص دهیم و یا به همراه خانواده بدون ابزار آموزشی و دفتر و کتاب به روستا برویم و تا فروکش کردن موج همه گیری کرونا در دامان دشت و طبیعت زیبای روستا به بازی و وقت گذرانی مشغول باشیم .
نکته دیگر در خصوص عدم اقبال و گرایش دانش آموزان به فراگیری نکات اموزشی از طریق مجازی این است که عزم و مطالبه درونی از سوی اکثر دانش آموزان و خانواده ها برای فراگیری علم وجود ندارد. انسانی که احساس تشنگی کند قطعا در یخچال را باز می کند و جرعه ای آب می نوشد اما اگر احساس تشنگی نکند حتی اگر آبی بسیار گوارا در کنار دستش باشد محال است که حتی نگاهی به آن آب بیندازد چه برسد به آنکه از آن بنوشد .
به خوبی به یاد دارم در مناسبت های ملی زمانی که زنگ ورزش دانش آموزان بخاطر جشن عمومی در حیاط مدرسه گرفته شد و آنان نتوانستند ورزش کنند نامه و طوماری امضا کنند و مراتب شکایت اعضای کلاس خود را به گوش معاونین و مدیر مدرسه رساندند چرا که زنگ ورزش برای آنها زنگی مفرح و جذاب است ولی اگر در روزهای غبار آلود خوزستان و یا به هر علت حتی آنجا که پای سلامت و حفظ جان آنان در میان است فعالیت آموزشی متوقف شود نه تنها احساس ناراحتی در دانش آموزان رخ نمی دهد بلکه با تصور ایجاد تعطیلی خوشحال و مسرور می شوند و هرگز برای از دست دادن فرصت آموزشی احساس دغدغه و نگرانی نمی کنند چه برسد به آنکه از مدیر یا مسئولین آموزشی طلب تکرار کلاس های تعطیل شده را در قالب برنامه های فوق برنامه داشته باشند.
نکته بعدی که باید به آن اشاره کنیم این است که بسیاری از دانش آموزان امکانات دریافت محتوای آموزشی از طریق مجازی را ندارند به گفته وزیر آموزش و پرورش ۳۰ درصد دانش آموزان به اینترنت دسترسی ندارند اما با احتساب دانش آموزانی که حتی وسایل دریافت محتوای آموزشی مجازی را نیز ندارند می توان گفت تقریبا ۴۰ درصد از دانش آموزان در طرح آموزش از راه دور نمی توانند همپای هم کلاسی های خود محتوای آموزشی را دریافت کنند چرا که بسیاری از آنها در سنی هستند که خانواده شان امکان استفاده مستقل از وسایل ارتباطی را به آنها نمی دهد و به گفته خودشان ما منتظر بازگشت پدرمان از محل کار هستیم تا با استفاده از گوشی او بتوانیم درسهای معلم و دبیر خود را دانلود یا تماشا کنیم.
یک نکته دیگر که در این میان باید به آن توجه داشته باشیم این است که جمعی از جامعه معلمان کشور سابقه کاری بالای ۲۵ سال دارند و بعضا حتی دانش تخصصی استفاده از پیام رسان های نوین و تولید محتوای الکترونیکی را ندارند که بنا به گفته خودشان زمانی که آنها استخدام شدند خبری از آموزش های الکترونیکی، دور کاری و تولید محتوا نبوده است . اگر این آمار را به معلمان و دبیرانی اضافه کنیم که گوشی هوشمند و تبلت ندارند آن هنگام می توانیم متوجه شویم که پیچش نسخه یکسان آموزشی برای کلیه معلمان و دبیران کشور در روزهای سخت کرونایی امکان پذیر نیست و از آنجاییکه وضعیت گسترش ویروس در کل جهان و ایران مشخص نیست قطعا زمان ایجاد وضعیت عادی و شروع کلاس های درس نیز مشخص نمی باشد و باید با بررسی همه جانبه چالش های پیش روی طرح آموزش از راه دور، راه کاری مفید و موثر برای تداوم پویا و مثمر ثمر فرآیند آموزشی با توجه به شرایط کنونی ارائه گردد.
مجتی حیدری پایگاه خبری دیار کارون
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید